ارزیابی کشت مخلوط نخود (cicer arietinum) و جو (hordeum vulgare) با استفاده از شاخص های سودمندی کشت مخلوط تحت شرایط رقابت با علف های هرز

به منظور ارزیابی سودمندی سیستم­های کشت مخلوط نخود ( cicer arietinum ) و جو ( hordeum vulgare ) تحت شرایط رقابت با علف­های هرز، آزمایشی در مزرعه آموزشی و پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان طی سال زراعی 1389 انجام شد. آزمایش به صورت کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. کنترل علف­هرز به عنوان عامل اصلی در دو سطح عاری از علف­هرز ( wf ) و آلوده به علف­هرز ( wi ) و الگوهای مختلف کاشت در 9 سطح شامل کشت­های خالص نخود ( pp1 ) و جو ( pp2 )، کشت­های مخلوط افزایشی 25 ( pp3 )، 50 ( pp4 ) 75 ( pp5 ) و 100 درصد جو ( pp6 ) به کشت خالص نخود و کشت­های مخلوط جایگزینی 25 ( pp7 )، 50 ( pp8 ) و 75 درصد جو ( pp9 ) با نخود، به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. ارزیابی کشت مخلوط بر اساس شاخص­های نسبت برابری زمین ( ler )، عملکرد نسبی کل، غالبیت، رقابت و ضریب نسبی ازدحام صورت گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که در کلیه تیمارهای کشت مخلوط، ler بالاتر از یک بود. بنحویکه، تیمار wi×pp6 بیشترین میزان ler (40/2) را به خود اختصاص داد. شاخص رقابت در تمام الگوهای کشت مخلوط کمتر از یک بود. کمترین (01/0) و بیشترین (99/0) میزان شاخص رقابت نیز به ترتیب در تیمارهای wi×pp8 و wf×pp3 به دست آمد. همچنین، بر اساس شاخص غالبیت، گیاه جو نسبت به نخود غالب بود. به ­طور ­کلی، کشت مخلوط نخود و جو در هر دو حالت تداخل و عاری از علف­هرز، برتر از کشت خالص آن­ها بود.